carnaval 1992

Het nieuwe jaar is begonnen, dus de gedachten gaan ook weer richting de Carnaval.
In 1992 was dochter Jip 6 weken oud, toen het grote feest weer begon. Ingewikkeld, want wat doe je met de baby. Jip had allang besloten geen borstvoeding te willen, dus ze zat al aan de fles. Hierdoor was er wel iets meer vrijheid, dus het kleine meisje mocht twee nachten logeren bij mijn ouders te Ulvenhout, als wij dat ook maar als uitvalsbasis hadden. Prima deal. 

Op carnavalszaterdag moest ik ’s avonds met de band spelen bij Jo Christianen, het plaatselijke café in t dorp. Lydia mee, kind bij opa en oma, en heerlijk als vanouds feest met de jongens en aanhangsels.

Om een uur of half elf gaat de cafédeur weer eens open en staat er iemand die met een kinderwagen binnen probeert te komen. Ik denk nog even “Oh, dat had ook nog gekund, maar gelukkig was dat niet nodig”, en zie vervolgens mijn ouwelui met kind en al het café binnenschuiven. Verontschuldigend zeggen ze:  “Niets aan de hand, wij willen ook de band zien en baby Jip kan hier in de keuken”.
En zo geschiede. Baby Jip in de keuken. De band kwam om beurten met drank en sigaretten boven de wieg hangen en de diverse bandaanhangsels haalden het kind regelmatig uit de wieg, want ze is zo klein en schattig. Ik geloof niet dat Lydia en ik, uiteraard ook heel trotse ouders, hier nog iets over te vertellen hadden.

Jip heeft hier alleen maar goede zaken aan overgehouden. Ze viert nog steeds jaarlijks Carnaval in Breda en omstreken. 

Ik probeer deze actie maar niet naar het heden te zetten. Ik denk dat we meteen uit de ouderlijke macht waren gezet.