onvoldoendepot

Twee jaar later zat ons HAVO groepje, gehalveerd, in 3 HAVO. De andere helft was naar de MAVO vertrokken. Zo schoot het niet op. Hoe konden wij ons motiveren om van dit jaar een goed jaar te maken. 

Ons creatieve brein kwam uit op een onvoldoende pot. Voor iedere onvoldoende zouden we geld in een pot doen, (en geld hadden we niet.) Hoe hoger de onvoldoende hoe beter voor de pot en uiteraard onvoldoendes op het rapport gingen pas echt scoren. “We gaan wel voor een driegangen diner aan het eind van het schooljaar”, dus ons doel was ook gesteld.

Met Erik, Manous, Karen S., Franka en Liesbeth ging ik de strijd aan. Ik was erg in het nadeel, want ik had de tweede overgedaan, zij deden dit jaar voor de tweede keer, maar dat moest voor mij een extra stimulans zijn. Dat ik dyslectie heb en een ADHD er ben, bestond nog niet, gewoon hard werken en kwestie van huiswerk maken, dan haal je het ook.

In het eerste kwartaal weinig er werd opgehaald, daarna werd het feest in de groep. Bij iedere 4 of 5 hoorde je: ”Ha, dat is alvast de mayonaise,” bij lagere cijfers: “ Een frikadelletje erbij.” Lang treuren kon je niet als het mis ging. Inmiddels was zo’n opmerking dodelijk genoeg om de les buiten te vervolgen.

Het werkte uiteindelijk wel. Erik kon volgens mij de helft van alle maaltijden betalen, (koste hem een maandsalaris van de krantenwijk,) ik een kwart en de overige vier ieder een beetje. Het werd een mooie avond, temeer daar we alle zes het jaar hadden gehaald.

Dit smaakte naar meer, die HAVO gaan we pakken, al hebben Liesbeth, Franka en ik later wel een carrièreswitch naar de moeder HAVO moeten maken, om dit te bewerkstellingen.