ochtendduik

Je doet je zwembroek aan en loopt richting zeewater. Dit blijft altijd iets spannends hebben, hoe koud is het water. Het droge zand wordt ingeruild voor nat zand en je weet dat je nog terug kan. Vervolgens raken eerst je tenen het zeewater. Ai toch wel koud. Er rolt een golf over je voeten en je trekt even terug. Vervolgens de tweede voet erbij. Je laat je niet zo snel uit het water slaan! Voor je het weet sta je tot je knieën in het water. Heerlijk, denk je, maar het blijft aan de koude kant. De golven reiken net tot onder je zwembroek. Een paar stappen erbij en de golven komen boven je zwembroek, tot je navel. Dit is het moment dat je moet kiezen. Nu doorzetten of gauw terug. Je springt nog een beetje mee met de golven in de hoop dat het koude water weg kan springen. Op deze manier lijkt het dat het water niet hoger komt. Dan is er geen houden meer aan. Snel drie passen en plons, daar ga je, het zeewater in. Wat is het water weer lekker als je er eenmaal in bent. Nog een paar slagen en je bent er helemaal doorheen. Ongelofelijk dat je zo twijfelde. Lekker meedeinen op de golven, zo kan je wel uren in het water blijven.
Dan komt het moment dat je eruit gaat. Hoe moet dat ook al weer. De zon schijnt nog niet fel, uit het water voelt het koud aan door de wind en het zand zit overal. Lang in het water blijven liggen, als het ondiep wordt opstaan en snel richting handdoek. Koud. Afdrogen en zo snel mogelijk terug om aan te kleden. Je hoort alleen het ruisen der golven en je loopt op het gemakje terug..