oma

Ik kom uit een grote familie. Mijn opa en oma van vaderskant hadden 7 kinderen en 33 kleinkinderen, waarvan ik nummer 32 ben. Veel herinneringen heb ik niet aan opa en oma. Jammer. Toen ik een jaar of 5 was verhuisden ze naar een bejaardenhuis, waar opa na een maand stierf. Oma verhuisde verder naar een kleine kamer van 3,5 bij 5, exclusief badkamertje, toilet en rommelkast. Daar heeft ze een jaar of 15 gewoond, ze stierf op haar 94^e.

Het was een echt modern bejaardenhuis voor die tijd. Ik denk dat iedereen het toen een prima oplossing vond. Als je het vertaald naar de huidige tijd, zou het ouderenmishandeling zijn, zo klein. Oma zat altijd voor het raam, in de enige fauteuil die in de kamer paste. Mijn jongste broer en ik gingen iedere zaterdagmiddag/avond naar oma. Eigenlijk hoorden we dan in de katholieke mis te zitten, maar daar hadden wij een broertje dood aan. We kletsten wat met oma of de aanwezige tantes. Pa wist dat we spijbelden van de kerkgang, maar was al blij dat er iedere week extra bezoek was bij zijn moeder.

Iedere woensdagavond kwam oma bij ons en speelden we jokeren, altijd om geld. We kregen dan ieder 25 losse centen van oma en daarmee betaalden we elkaar. Oma kon slecht tegen haar verlies, dus ze moest wel winnen, het waren uiteindelijk haar centen. Als ze verloor kon ze in een slechte bui de kaarten zo door de kamer gooien. Als ze won, mochten wij de resterende centen houden en kregen we vaak wat extra’s. Het kostte dan ook heel wat moeite om oma iedere keer te laten winnen.
Gelukkig heb ik door oma wel geleerd om tegen mijn verlies te kunnen, al blijft winnen veel leuker.