heavy shit

Inmiddels heb ik  een aantal beperkingen waar ik rekening mee moet houden. Één ervan duurt een kleine week en start zo’n tien dagen na de grote chemo, de darmen. Deze raken door het gif ernstig van slag. Al het gif wat in het lijf terecht komt moet er ook weer uit en de weg langs de darmen is daarvoor uitgekozen. Als deze beginnen op te spelen is de stoelgang niet echt een feest.

Het meest uitgelezen moment om op gang te komen is de nacht. Geen idee waarom. Het begint met wat gepruttel. Dan komt de aanval. Ik loop in een versnelling naar het toilet, ik ben weleens te laat geweest, en zet mij neer op de pot. Met kramp besluit iets wat op ontlasting lijkt via de darmen en anus naar buiten te komen en het dondert de pot in. Normale poep drijft op het water, deze gaat op de bodem liggen omringd met andere bloederige shit. Het geeft zelfs remsporen bij het doorspoelen, terwijl het toch in het water ligt. Het gif doet ook zijn werk aan de uiteinde van de darmen, het bijt de billen als het ware open. Daar sta ik dan, mijn zeer pijnlijke billen af te deppen, vegen is niet te doen. Daarna smeer ik een vette verzachtende zalf tussen de billen, doe een vers inlegkruisje in de onderbroek op een plaats waarvoor ze niet bedoeld zijn, maak de pot schoon en ga weer naar bed, wachtend op de volgende aanval. Meestal herhaalt dit ritueel zich een keer of drie per nacht en duurt dit vijf nachten.

Echt slapen doe je zo’n nacht niet, maar de woorden die veel ouders gebruiken als de kinderen niet kunnen slapen, gelden ook hier. “Als je niet slaapt, dan rust je maar.”