uitvaart

Het was een volle bak in het crematorium. Ik denk wel meer dan zevenhonderd mensen. Velen moesten buiten de zaal naar een groot scherm kijken. Ik had voor de zekerheid een tuinstoel meegenomen, want ik vreesde al dat ik geen zitplaats zou hebben. Het zag er niet uit om met die stoel te lopen. Toch was het reuze handig, diverse mensen keken wel een beetje jaloers.

Het was een mooie bijeenkomst. Bij een uitvaart leer je de overleden persoon altijd weer op een andere manier kennen. Zo ook bij Victor. Er werd gesproken, anekdotes opgehaald, muziek geluisterd, foto’s bekeken, gehuild en veel gelachen. Victor was dan ook een bijzondere man.

Vervolgens verhuist het hele gezelschap, nadat ze definitief afscheid hebben genomen naar café De Bommel te Breda. Deze kroeg was op vrijdagavond zijn huiskamer, vandaar dat het voor deze gelegenheid is afgehuurd. Ook hier is het een drukte van jewelste. Bier en wijn stromen rijkelijk en het wordt een steeds vrolijker boel. Gelukkig maar! Toch blijft het ingewikkeld; het lijkt alsof Victor ieder moment binnen kan komen. Uiteindelijk speelt de band. Zonder Vic. Respect!

Lydia en ik kijken elkaar aan. We beseffen dat er een grote kans is, dat ik de volgende ben. Ik vraag aan haar of ze vandaag al wat inspiratie heeft gekregen en het antwoord heb ik eigenlijk niet gehoord. We vinden het wel erg druk en wijten dit aan het feit dat hij en jong is en een zeer kort ziekteproces heeft gehad.

“Het zal bij mij straks echt wel wat anders worden”, zeg ik, als we richting broer gaan, waar we blijven slapen. “Ik ben veel langer ziek, dus dat scheelt al een slok mensen, en ik word niet in Breda begraven. Velen moeten dus met de auto nog naar huis.” Dat laatste zal vele liters schelen. :-)