Toen wij zeven jaar geleden ons nieuwbouwwijkje in
Amersfoort betrokken, was iedereen druk met het in orde maken van huis en tuin.
Mijn buurman maakte het erg bijzonder. In zijn huis deed hij niet zoveel, in
zijn tuin des te meer. Er moest en zou een vijver komen.
Nu heb ik meerdere vijvers gezien en een beetje water in de
tuin vind ik leuk. Bij hem werd meer dan de helft van de tuin vijver. Ik schat
een lengte van een meter of zeven en op het breedste punt zo’n 5 meter breed.
Echt hele grote tuinen hebben we niet, dus een groot deel van de tuin werd in
beslag genomen door de vijver. Het ding werd uitgegraven door een graafmachine,
het zand netjes afgevoerd, vijverfolie erin en vervolgens vullen met water.
Vissen erin, salamanders, watervlooien, planten. De vijver werd geweldig, al
leek het meer op een natuurzwembad.
De wilde eenden waren ook dol op de vijver. Ze kwamen
aanvliegen en je zag ze vlak voor de vijver inhouden, de vleugels intrekken en
landen op het water. Voor de buurman was het nog een hele klus om van de ene
naar de andere kant van de tuin te komen. Er werd vervolgens een loopbrug
gebouwd. Deze splitste de vijver als het ware in tweeën, maar maakte het bewegen
in de tuin een stuk gemakkelijker. De wilde eenden waren niet zo wild enthousiast.
Ik zie ze weer aankomen vliegen. Het zelfde ritueel alleen vlak voor de landing
paniek. De landingsbaan is weg en in beslag genomen door een brug. De eerste
twee eenden klapten er bovenop. De overige vlogen ternauwernood verder. Ik heb
de wilde eenden nooit meer gezien.
We hebben nieuwe buren. Ze hebben de vijver gedempt.
Gisteren zag ik een verdwaasde reiger zitten op de schuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten