Een van de grote hypes van de laatste jaren is mindfulness, leven in het nu. "Vooral voor jou, Koen, als Alle Dagen Heel Drukker een must!". Ik wilde er niet aan. Mijn ADHD was best te hanteren (met wat medische hulp) en hoort ook bij mij en ik geloof niet zo in alleen maar nu. In de loop van de afgelopen jaren leek het erop dat dit virus mij nooit te pakken zou krijgen en ik aan de mindfulness kon ontkomen. Tot de laatste maand.
Door omstandigheden ben ik de laatste tijd wat meer op mezelf teruggeworpen en ben ik verplicht in het nu te leven. Mijn toekomst kan ik pas vanaf augustus weer uitstippelen, tot die tijd is het leven in het nu.
Of dat nu bevalt is een tweede. Het is erg prettig om niet met een agenda te leven, met je gevoel. Het is erg prettig om nu te bepalen wat je gaat doen, zonder al te ingewikkeld naar de wereld om je heen te kijken. Het is erg prettig om nu te genieten van de kleine dingen die er toe doen, dan om dat uit te stellen. Maar om dit nu je hele leven verder volt te houden?
"Mindfulness leert je bewust omgaan met spanning en stress. Het leven wordt makkelijker en voelt rijker aan." Tja, het is maar hoe je het bekijkt. Volgens mij ga ik best goed om met de hedendaagse spanning en stress, maar of het leven nu makkelijker wordt? Het wordt in ieder geval wel rijker, al weer ik niet of ik zo rijk had willen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten