Vlak voor de eeuwwisseling stierf onverwachts Vera, vriendin
van mijn hele gezin. Zij was het die Lydia en ik een kleine 15 jaar
geleden overgehaalde om het suffe Hilversum in te ruilen voor het bruisende
Amersfoort. Ze was een Amersfoortse en zou ons de stad leren kennen.
Onlangs probeerde ik me voor te stellen om het huidige
Amersfoort vanuit haar ogen te bekijken, als je zo n kleine 15 jaar bent
weggeweest. Het dorp Hooglanderveen heeft een station gekregen en is opgeslokt
door stadswijk Vathorst. Nieuwland heeft een Bastille, het spoorgebied aan de
stadskant is volgebouwd met kantoorpanden, waarvan er diversen
leeg staan. De Huis Oppas Dienst beheert een boel kantoorpanden en
schoolgebouwen. De SP is neergestreken in de oude Rabo. Er is een nieuwe
woonwijk ontstaan aan de noordkant van het spoor. We hebben met de
wagenwerkplaats een prachtige culturele plek erbij. We hebben en circus en café
Zomaar, twee keer Queens en honderden hotelbedden erbij. De haven heeft een facelift gehad,
compleet met tochtig Eemplein en oude industrie, de Kruiskamp is
uitgebreid met nieuwbouw koopwoningen, Garage Nefkes is een Japanner geworden, de
verkeersstroom rond het station wordt iedere vijf jaar gewijzigd, we hebben een
burgervader, het Filmhuis wordt weer Het Filmhuis, er is een mislukte koopgoot,
de Pabo is terug van weggeweest, Amersfoort studenten- en festivalstad, Vera’s geboorteflat
aan de Haydnstraat is als getto afgebroken, Keistadfeesten en Torenpop
verdwenen, Spoffin en Smart kwamen terug.
Vera’s foto staat inmiddels in het toilet. Ieder jaar vinden we dat Vera naar boven moet, maar ze blijft gewoon waar ze is. Zonder Vera had het leven van Lydia en ik er heel anders uit gezien. Zonder Vera hebben wij de stad leren kennen en zijn we echte Amersfoorters geworden. De hele eeuw zonder Vera. Of stiekem toch met Vera.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten