schoenen

Zo'n zeven jaar geleden was ik met collega’s en leerlingen op werkweek in Turkije. Wat ik onder andere mee terug nam was twee paar Turkse schoenen, maat 41. De schoenen waren puntig, glimmend en instappers (zonder sluiting). Met een lange broek erop leken het laarzen en ze zaten fantastisch. De Turkse maat 41 past veel beter aan mijn voeten dan de Europese maat, dus naarmate het jaar vorderde ontstond er een probleem, hoe kom ik aan nieuwe Turkse schoenen. Mijn omgeving vond ze vooral lelijk. Toch waren mijn collega’s, die een jaar later weer naar Turkije, zo vriendelijk om een jaar later, toe zij wel en ik niet(nieuwe baan) naar Turkije gingen,  terugkwamen met wanstaltige witte puntschoenen, maat 41. Ik was geheel in mijn nopjes.

Mijn inmiddels nieuwe leerlingen en nieuwe collega’s  lieten blijken dat ze mijn schoenenkeuze erg bijzonder vonden. Helaas heeft van deze groep nog niemand  mijn schoenenkeuze begrepen en deze vanuit Turkije meegenomen. Mijn collega’s bewonderen inmiddels mijn  nieuwste schoenen,  nieuwe leerlingen kijken naar mijn voeten en zien dat ik het ben. Ze beginnen het wel te begrijpen, maar dat heeft nog niet geleid tot bijdrages.

De laatste jaren is mijn verzameling  wat groter geworden. Mijn eerste punters zijn inmiddels weg, maar af en toe heeft iemand het lef om schoenen mee te nemen. Ik help mijn omgeving  wel om aan mij te denken, want kansen moet je niet laten liggen.

Vandaar  via dit medium een oproep: Wie gaat er met vakantie naar Turkije en zoekt een extra uitdaging? Denk dan aan mij en vooral aan mijn schoenen.  Ze zijn te koop in de niet toeristische winkelcentra en dagmarkten. Eigenschappen: maat 41, erg lelijk en maximaal 25 Euro en ik neem ze ongezien over.

Wie durft!