sterkte

Sterkte! Dit woord hoor ik te pas en te onpas de gehele dag door. Tja, wat moet je nu eigenlijk zeggen tegen iemand wiens toekomst meer dan ongewis is. Sterkte?
Ik vrees dat ik dit woord zelf heel vaak gebruikt heb.  Na een slecht nieuws gesprek, na het bezoeken van iemand die ziek is, als ik echt geen idee had wat ik anders moest zeggen. Sterkte! Sterkte!, een ander woord voor kracht,  het leek mij altijd mooi klinken. Bij het afscheid nemen, ik dacht dat dit allemaal best kon.  Sterkte! Nu sterkte  mij regelmatig  gewenst wordt, kan ik er eigenlijk maar weinig mee. Want sterkte waarmee?
Sterkte met het verwerken van het feit dat je ziek bent? Het feit dat ik ziek ben is inderdaad niet prettig, maar heb ik inmiddels verwerkt. Sterker nog, inmiddels hoort de kanker bij mij, het is een onderdeel van mijn zijn, hoe raar dit dan ook klinkt.
Sterkte met de rest van je leven? Het is inderdaad waarschijnlijk dat ik mijn leven niet zo heel lang meer leef. (wat is eigenlijk heel lang?) Maar ik ben wel van plan om nog zoveel mogelijk leuke dingen te doen en te genieten van de kleine zaken des levens. Dus het woord plezier lijkt me meer op zijn plaats.
Beterschap is ook ingewikkeld, omdat dat er niet in zit. Toch klinkt dit al een stuk prettiger.
Misschien wil ik stiekem gewoon gewoon zijn. En wat zeg je bij het afscheid nemen van iemand die gewoon is? Doei!, Tot ziens! Houdoe! Plezier!  Have fun!  Heb een fijne dag etcetera. |
Misschien zijn dat de woorden die ik veel prettiger vind om te horen.

Houdoei! Maak er een mooie dag van!