Van de meisjes die nu geboren worden, wordt de helft
honderd. Bij de jongens is dat 33,3%. Wat moeten we met deze wijsheid? Ons
zorgen maken of heel blij zijn. Als je honderd wordt moet je werken tot je
vijfenzeventigste, anders is de oudedagvoorziening niet te betalen. Ik zie het
al voor me, al die bejaarden aan het bed van het ziekenhuis of voor de klas.
Het is dat heel gewoon dat je een arbeidsleven hebt van vijftig tot zestig
jaar. Overigens zijn er nu ook al heel wat mensen die een halve eeuw werken.
Als ik nu al mijn soms zuchtende collega’s zie van rond de zestig, die denken
dat ze hun tijd kunnen uitzitten, zij moeten er niet aan denken.
Honderd jaar, waar moet men dan al die rollators en
scootmobielen parkeren? Het lijkt me rampzalig.
Nu al weigert iedereen de fiets in de gratis stallingen in Amersfoort te
parkeren, terwijl deze goed bereikbaar zijn.
Nog een addertje onder ‘t gras, het leven stopt waarschijnlijk niet bij
honderd. Als de helft van de meisjes honderd gaat worden, hoeveel worden niet
gewoon honderdéén, honderdtwee enzovoorts. Hoe oud moet je worden om stokoud
door het leven te gaan? Honderdtien? Honderdtwintig?
Foto’s van 5 generaties worden eerder regel dan
uitzondering. Dat lijkt me nu weer bijzonder. Ik moet er niet aan denken om honderd te worden. Al zou het in mijn geval best
grappig zijn als het zou lukken.
Als ik nu naar mijn dochters kijk wens ik ze een lang en
gelukkig leven. Maar honderd lijkt me nog steeds een beetje veel van het goede, ook voor hen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten