proost!

Uiteraard wordt mij wel eens gevraagd of ik bezig ben met mijn begrafenis. Het antwoord is dan “nee”, terwijl dit niet geheel naar waarheid is. Uiteraard praat ik met vrouw en kinderen hier wel eens over, maar dat is nog zover weg. Nu weet iedereen dat ik vaak in liedjes denk en daar begint eigenlijk al het probleem. Hoe wil ik herinnerd worden en welk liedje past daar bij.

Ik heb heel wat begrafenissen en herdenkingen meegemaakt. Waar ik wat moeite mee heb is dat er dan een liedje wordt gedraaid. Het liedje wordt voor altijd aan de persoon gekoppeld. Niet altijd wordt de keuze van het liedje begrepen. Soms wordt de plank volkomen misgeslagen. En jij maar luisteren naar dat liedje.

Er zijn inmiddels een heleboel liedjes te vinden, waarvan men vindt dat ze bij begrafenissen horen. "Afscheid nemen bestaat niet" van Marco Borsato scoort erg hoog in de begrafenis top 50, net zoals "de steen" van Paul de Leeuw. (Wee degene die deze voor mij draait. Wat een draak van een lied en ook nog een slechte cover) "Tears in heaven" scoort ook hoog in deze top 50, net als "time to say goodbye".

Ik zeg niet dat vroeger alles beter was, maar wat is er mis met onze vertrouwde Mieke Telkamp. “Waarheen wijst de weg die wij moeten gaan, waarvoor zijn wij op aard.” Ze start zo mooi a capella. Bij het horen van de eerste noten zal iedereen zo snel mogelijk de herdenkingsbijeenkomst willen beëindigen. Als het koor begint is de ruimte leeg en weet iedereen welke weg ze moeten gaan, naar de dichtstbijzijnde kroeg. Dan is iedereen daar waar die moet zijn.  Een begrafenis zonder borrel is geen begrafenis. Met een borrel wil ik herdacht worden. Proost!

http://www.youtube.com/watch?v=rr2ilTRbGEs  Mieke Telkamp - Waarheen, waarvoor