galicië

De laatste honderdvijftig kilometer van de Camino gaat door de streek Galicië. Een zeer mooie streek in noord oost Spanje. Het klimaat is er vooral niet Spaans. Als je de weerkaart van Europa ziet, zie je dat dit hoekje van Spanje vaak bewolkt is. Er valt meer regen dan elders in Spanje. Toen wij erdoorheen liepen zeiden we gekscherend tegen elkaar: “Het mestoverschot ligt hier gewoon op straat.” Overal ligt koeienstront en je wandelt er gewoon doorheen. De stenen graanhuizen zijn opvallend. De jeugd is veelal richting de steden vertrokken. Het is er vooral groen met veel eucalyptusbomen.

Het was druk tijdens de wandeling. Hoe dichter bij Santiago, hoe drukker de route. Erg jammer, anders hadden we meer van Galicië kunnen genieten.

Als je aan het einde van de wandeling in Santiago aankomt heb je het gevoel dat je de wereld aankan. Je hebt een tocht volbracht. Je bent jezelf tegengekomen en je hebt doorgezet.
Sommigen krijgen geen genoeg van de camino en lopen door tot Finistere, een klein dorpje aan de Atlantische Oceaan. Wij ook. Slechts 10 procent van de wandelaars loopt door, de rust keer dan weer terug.

Ramon Smits Alvaraz had een woonruimte in Galicië. Hij kwam er vaak en ik denk dat hij het hier prettig had. Helaas had Ramon niet het gevoel het leven weer aan te kunnen. Wat moet hij eenzaam zijn geweest, vooral die laatste dagen. Ik hoop dat hij op zijn eigen wijze de rust van Galicië en de camino heeft ervaren en gevonden. Rust zacht Ramon. Ik moet veel aan zijn familie denken.

Zelf hoop ik er in 2014 te lopen, al is het maar een klein stuk. Ik koppel dit aan leven en kracht.Dat is wat ik nodig heb!

Blog start Camino Kleinkinderen http://koenschellekens.blogspot.com/2013/06/kleinkinderen.html

Blog start Camino piooink  http://koenschellekens.blogspot.com/2013/06/piooink.htm