vrijdag

Vrijdag is mijn dag. Vrijdag is altijd mijn dag geweest. Vrijdag is de mooiste dag van de week. Vrijdag maakt me blij. Al jaren. 

Vrijdag is de dag dat ik het begin van het weekeinde vier. De dag dat ik na het werk wel een biertje mag drinken. Sterker, het is voor mij altijd de dag geweest dat ik geen vaste afspraken heb. Natuurlijk heb ik jaren op vrijdag de kinderen bij school opgehaald, maar dat bedoel ik niet. Als de kinderen bij een clubje wilden, moest het van mij altijd op fiets afstand zijn, of begin van de middag. Ik wil gewoon geen vaste afspraak op vrijdag. Op vrijdag rijd ik niet. Tenminste niet als vaste afspraak. Iedere vrijdag bekijk ik opnieuw wat ik doe of wat ik wil. Op vrijdag wil ik zelf bepalen wat ik doe. Heerlijk borrelen met buren, kwart voor biertjes drinken met collega’s, een tukkie doen. Heerlijk. Slecht eten hoort bij de vrijdag. Even tussendoor snacken omdat niemand zin heeft om te koken. Vrijdag is de dag dat ik wel eens verplichtingen vergeet.

Vrijdag, wat hou ik van vrijdag. Vrijdag is gewoon mijn dag. En daar komt niemand aan!

Zelfs nu heeft de voorziening rekening met mij gehouden. Op drie vrijdagen van de maand krijg ik een kleine chemo. Hierbij krijg ik ook een antimisselijkheidsmiddel. Dit middel geeft extra pep. Met als gevolg: Als ik op vrijdag mijn shot heb gehad voelt het alsof ik een superkick heb gekregen.  De avonden van de kleine chemo ben ik meestal in de kroeg te vinden, soms gevolgd door een restaurantbezoek. Thank God it’s Friday. Nog steeds de leukste dag van de week.
Dus vandaag weer even de berg op, kort bezoek aan ’t ziekenhuis en daarna heerlijk vrijdag vieren. Leve de vrijdag!