halloween

Een jaar of veertien geleden maakte ik kennis met een Amerikaanse buurvrouw. We raakten in gesprek en ik vroeg haar wat ze het meeste miste in Nederland. Antwoord: De american tradition. Daar kon ik me weinig bij voorstellen, maar dat lag vooral aan mij. Na wat aandringen legde ze me het Halloween feest uit. Dat leek me niet zo moeilijk om dit in de buurt te organiseren.

Het idee achter Halloween is dat de boze geesten de avond voor Allerheiligen bezit willen leggen op de huizen en het eten, dat voor Allerheiligen klaarligt. Dit kan voorkomen worden door deze geesten op tijd weg te jagen. Kinderen lopen verkleed langs de deuren en roepen trick or treat. Zij hopen dan op tijd te zijn en de geesten te verjagen. In ruil hiervoor krijgen ze dan iets lekkers.

Het kan echter ook zo zijn (in het spel) dat het huis al is ingenomen door de boze geesten en dat de kinderen dus te laat zijn. In dat geval worden ze aan het schrikken gebracht.

In de loop der jaren werd Halloween steeds groter en kwamen er steeds meer kinderen op het feest af. Steeds meer huizen deden mee en versierden de buitenkant. Het begon al een week te gonzen in de buurt.

We hebben een aantal jaar met het spel, tot onze verhuizing meegedaan. Ons huis was altijd al ingenomen door de boze geesten en was bewoond door heksen, zombies, graftombes, spoken, een pan met maden. Er was altijd wel iets te verzinnen.

Het grootste compliment kregen we van twee veertienjarige buurtkinderen. “Bij Koen en Lydia bellen we niet aan, daar is het altijd zo eng,” en ze liepen inderdaad voorbij. Missie gelukt.