laatste

Dit weekeinde was mijn laatste grote chemo. Men doet er alles aan om deze onvergetelijk te maken. Het begon al met de naald prikken. Normaal één keer en raak. Deze keer ging de naald er pas goed in na anderhalf uur en tijdens de zesde en laatste poging.

Vervolgens krijg ik de luxe van een eigen kamer. Nou ja luxe. De kamer is erg klein, met een troosteloos uitzicht.

De buurman is een verstandelijk beperkte man, zijn deur staat open. Hij jammert verschrikkelijk hard, dus dat hoor ik ondanks mijn eigen kamer met gemak. Als hij wakker is verslikt hij zich nog wel eens. Ik heb dan iedere keer het idee dat hij dan erin stikt, maar ik zie er geen verpleegkundige die kant op lopen. Valt dus iedere keer mee (of moet ik zeggen tegen).

Gelukkig heb ik een supernacht. Netjes iedere anderhalf uur wakker om te plassen, zodat er geen ongelukken gebeuren. De buurman slaapt ook, zodat hij niet hoeft te jammeren en ik hem niet hoor. Om 4 uur is de kuur klaar en wordt de naald eruit gehaald, zodat ik nog beter kan slapen. Ik word om half 8 (nieuwe tijd) definitief wakker dus kan na het ontbijt redelijk fit naar huis. Dat is nu eens een feestelijke afsluiting van het voorlopig laatste nachtelijke verblijf in het Amersfoortse Hilton.

De eerste symptomen van het gif begin ik ook al te voelen. (beetje misselijk en minder smaak.) Dat is vroeger dan normaal, maar prima, hoe eerder ik er misschien ook vanaf ben. Er gaan nog twee kleine chemo shots op de komende vrijdagen en dan ben ik voorlopig uitbehandeld. Hopelijk pakt het lichaam alles goed op en hoor ik op 21 november dat de verlenging van de derde helft zich doorzet. Ik heb er zin in!