dorst

Mijn officiële eerste naam is Marcoen. Volledig Marcoen Cornelis Maria. Maria is gemakkelijk te bedenken, al mijn katholieke familieleden heten zo. Alle ooms, tantes neven en nichten aan Schelkant, broers, zussen etc. Cornelis is naar mijn Peetoom Kees. Ma vond dat peetvaders altijd genoemd moesten worden. Maar waar haalden ze Marcoen nu toch vandaan.

Mijn roepnaam is Koen. Nadat de opa’s en oma’s vernoemd waren konden/ mochten ze vrij kiezen. Koen, dapper stoer, mijn vader heeft er met mijn verjaardag uitgebreid bij stilgestaan. Maar het had ook Koenraad kunnen worden. Nu kan je zeggen, die doopnaam wordt toch nooit gebruikt maar dat is minder waar. Mijn peetvader en peetmoeder, en dus ook hun zonen, hebben me altijd zo genoemd, alsof zij de roepnaam nooit gezien hebben. Zij denken nog steeds dat ik zelf de naam heb veranderd. Overigens noemden ze me tot mijn twintigste Marcoentje genoemd. Nog erger.

Inmiddels jaren ouder begin ik de naam Marcoen steeds mooier en bijzonderder te vinden. Er zijn er maar weinig van, het klinkt best sjiek (wat een snob) en staat als een huis. Marcoen.
In Nederland wordt de heilige Marcoen vereerd te Hunsel en te Dorst, (dorp vlakbij Breda). Ik denk dat de link ligt in het dorp Dorst. Dat heb ik namelijk ook erg vaak. Misschien reden om vanaf nu mijn officiële naam te gaan gebruiken als roepnaam?

Wikepedia schrijft:
“De heilige Marcoen of Marculphus is een rooms-katholiek heilige en missionaris.
Hij leefde in Normandië van omstreeks 490 - 1 mei 558. In 522 werd hij in Coutances tot priester gewijd en trok daarna rond als missionaris. Met behulp van de Merovingische koning Childebert I stichtte hij een klooster te Nanteuil. Als dank schonk Marcoen aan de koning het vermogen om koningszeer (scrofulose) te genezen.
Marcoen stierf als abt van Nanteuil.