namen

Hoe bedenk je de naam van je kind? Een leuke en moeilijke vraag. Wat is de juiste naam voor je kind en past het bij de achternaam? Hoeveel namen wil je het geven? Hoe krijg je overeenstemming? Welke namen hebben een ‘verkeerde’ associatie? Veel vragen. Tijden van lijstjes kwamen langs, mooiste en lelijkste namen, jongens- en meidennamen, compromissen etcetera.

Op één front waren we het snel eens. De naam mag niet afgekort kunnen worden. Lydia werd zo vaak afgekort tot Ly of Lia, dat gaat ons kind niet gebeuren. Dus kort maar krachtig. 

Meidennaam Jip was snel gevonden. We vonden dit erg stoer mooi en ondanks dat het een jongensnaam is, vonden we dit als meidennaam zeer geschikt. De jongensnaam werd een compromis, maar gelukkig hadden we deze niet nodig. Voor de liefhebbers, het werd Mathieu. (kan je dus wel afkorten) 

Dochter twee was iets ingewikkelder. Nadat Lot afviel (inmiddels woonden we in Hilversum en daar waren wel heel veel Liselotte, Marlotte, Charlotte, Lindelotte en overige varianten) kwamen we via Puck uit op Fee. Kort, krachtig, sprookjesachtig. Voor de jongen hadden we deze keer Rijk bedacht. Later weet je pas zeker of de naam ook echt bij het kind past. Ik denk dat dat goed gelukt is.

Als je eenmaal een naam hebt, is dit uiteraard de mooiste die er is. Het is natuurlijk wel spannend wat de buitenwereld ervan vindt. Je krijgt namelijk ook kritiek. De duidelijkste was die van mijn moeder toen ze de naam van Fee hoorde: “Wel erg consequent, drie letters, weer zo karig.” Bedankt he oma!

Ik denk dat we haar achter af beter een dubbele naam hadden kunnen geven, vernoemd naar beide oma’s. Het was dan Corry-Fee geworden. Maar of Fee hier gelukkig van was geworden?