De boom staat al een week. Het kerststalletje is ingericht.
De gehele kerststal staat en alle beeldjes staan in bidhouding, alleen ligt het
kind er nog niet. Dat mag pas na de nachtmis. Waar ma deze verstopte wisten we
niet. De kerstavond kan beginnen.
Op kerstavond kregen we geen eten. Voor de Heilige Communie
hoort de maag leeg te zijn. De jongsten moesten vroeg naar bed, dochters en ma
begonnen zich op te tutten, pa dekte alvast de ontbijttafel zodat alles
startklaar stond zodra we uit de kerk waren, de oudste zoon keek alles
verdwaasd aan. Hij wilde wel thuis blijven zodat het worstenbrood warm was, zodra
we uit de kerk terug waren. Helaas voor hem, hij moest gewoon mee. Ruim een uur
voordat de mis begon gingen we dan, anders was er geen plaats. Ook al kwamen we
iedere week, op dit soort dagen was er anders nooit plaats. Eer de kerkdienst
begon, waren wij lang genoeg stil geweest en begon langzaam aan het geklier. Pa
en ma zaten uiteraard ergens tussen ons in, tot stilte manend, stiekem
knijpend, ergerend en ook negerend. Anderhalf uur later, zo’n nachtdienst duurt
uiteraard extra lang, mochten we dan eindelijk uitgelaten naar buiten. Buiten werd
Zalig Kerstmis aan bekenden gewenst en dan liepen we richting huis. Uitgelaten
en uitgehongerd werd er gauw koffie en thee gezet, worstebrood warm gemaakt,
beschuit met muisjes op tafel (er was immers een kind geboren) en Jezus werd in
de kribbe gestopt. Aanvallen!
Binnen zeer korte termijn at iedereen zijn maaltijd op. Ik
denk dat we meestal al na een kwartier klaar waren. Echt gezellig werd het met
zo’n uitgehongerd zootje niet. Ik denk dat dat pas gebeurde als pa en ma, met
de oudsten na afloop nog even rustig een glaasje dronken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten