animatieterreur

In 1981 werkte ik voor het eerst op camping Welgelegen achter de bar. Ik herinner me de wethouder, de onverstaanbare maar vriendelijke Gaby, de familie Schultz, die ene keer allemaal met permanent in het haar, Ivo van de andere camping, de gezusters Ruskus, Ann en ook een zware, wat oudere man met brillenglazen. Hij sprak een voor mij onbekende taal, ik denk plat Zeeuws-Vlaams en was niet van zin mij die taal te leren. Na alles één keer te hebben gezegd moest ik middels wat gebrom en gebarentaal maar weten wat hij bedoelde. Na een week verstond ik hem nog steeds niet. Als ik de borrel in schonk, moest het een biertje zijn en andersom. Het leek wel of het gebaar “Laat mij nog wat drinken” hetzelfde was als “Wat zijn de kosten”. Voor mij was de taal gewoon Chinees en deze man liet dagelijks aan mij en zijn vrienden merken hoe onnozel ik was en dat ik toch maar snel een ander baantje moest gaan zoeken.

Een ander dagelijks hoogtepunt was de telefooninstallatie. Gasten konden gebeld worden en dat werd over de camping afgeroepen. “Attentie, attentie, Telefoon voor mevrouw Krombeen. Telefoon voor mevrouw Krombeen.” Na twee minuten kwam dan mevrouw Krombeen aangesneld, betaalde een kwartje, nam de telefoon over en ratelde dan met de andere kant. De overige klanten die wilden telefoneren, namen van ellende maar een drankje. Als je op mevrouw Krombeen moest wachten ….

Ik heb er jaren gewerkt. Lydia en ik vieren er een week vakantie. Uiteraard is er veel veranderd. Alhoewel! Gisterenavond hoorden wij tot onze schrik de animatieterreur op het terras van ons mobielhome. Bingo! In twee talen! Ook ik heb geregeld Bingo mogen presenteren. Met het getal 69 in drie talen. Negenenzestig, Neunundsechzig, Soisante neuf.