blog

Het schrijven van een bijna dagelijkse blog is voor mij een rustpunt. Het zorgt ervoor dat ik mijn gedachten op een rijtje kan zetten. Ik kan wegdwalen in het verleden maar kan ook vanuit nu de zaken beschouwen. Ik heb niet kunnen bedenken dat ik inmiddels zoveel fans heb. Ik krijg reacties binnen via facebook, smsjes, mailtjes en alles heeft betrekking op de blog van de afgelopen dagen. Sommigen van jullie hebben hun ochtendritueel aangepast en starten de dag naast facebook, ruzzle en wordfeud met het lezen van de blog Leef het leven, in de hoop dat er een nieuwe op staat. Er zijn dagelijks zo n 45 mensen die mijn blog rond het ontbijt lezen, de overige van in totaal zo n 150 vaste lezers lezen de blog gedurende de dag.

Naast reacties over de inhoud krijg ik sites opgestuurd over hoe moet ik een boek uitgeven, hoe regel ik copyright, aanbiedingen om er liedjes over te schrijven en mensen die er iets met theater mee willen doen. Nu moet ik gaan oppassen. Dit streelt mij allemaal zeer en maakt me erg ijdel. Als mijn blog een inspiratiebron is voor iemand, maakt mij dat blij. Inspiratie komt uit alle dagelijkse zaken, zo dus ook uit mijn kankerverhaal. Maar ik wil niet dat mijn naam en mijn teksten gebruikt gaan worden, dat vind ik erg ver gaan. Mijn gezin en ik willen niet geconfronteerd worden met “Kijk eens wat ik ervan gemaakt heb?”.

Jullie begrijpen dat ik voor de zekerheid de copyright heb geregeld. Misschien moet ik een dezer dagen ook een fanclubdag of een “meet and greet” organiseren?  :-)