Eindelijk arriveer ik op school. Mijn maag draait. Ik voel
me niet prettig. Eerst thee pakken in de personeelsruimte. Het is een drukste
van jewelste. Iedereen kletst door elkaar en het lijkt alsof niemand iets te
doen heeft. Er lopen wat verdwaalde leerlingen in de school. Langzaam bij
beetje worden dit er steeds meer. Ze hebben allemaal een erg grote tas bij
zich. Boeken inleveren. Bij de conciĆ«rge is het een stuk drukker. “Weet u wat
mijn kluisnummer is?” Nog maar een kop thee. De herrie in de gangen wordt
groter. Er komen een paar collega s binnen. De ene met bloemen, een andere met
chocolade. Er lopen wat collega’s weg richting lokaal. De collega’s kakelen
verder. “Ben jij vanmiddag bij de
vergadering?” wordt er gevraagd, aan niemand in het bijzonder. Echte antwoorden
komen er niet op. Wel wat gezucht. Het lijkt erop dat de meeste hier niet op
zitten te wachten. Ze zullen wel gaan. Het hoort bij het werk. Er lopen weer
wat klassen leerlingen voorbij. Ze hebben wat papieren bij zich en zijn opgelaten
over de cijfers die op hun rapport staan. Ik ben er nog steeds niet helemaal
bij. Dan komen er een paar leerlingen naar mij met een mand met cadeautjes. Ai,
die zag ik niet aankomen. “Meneer bedankt voor het fijne schooljaar en we hopen
dat u er volgend jaar weer bij bent.” Ik ben blij verrast en bedankt ze. Een
half uur later ga ik naar huis. Ik ga niet naar de vergadering. Dit was mijn
laatste werkdag op school. Mijn lokaal is leeg en niet meer van mij.
Vanaf nu ben ik blog schrijver.
Papa, deze onthouden!
BeantwoordenVerwijderen