kort

We lopen giechelend van de Kerkstraat (Amsterdam) naar de Stopera. We gaan het echt doen. Bij de burgerlijke staat worden we geholpen door een lange man met pretogen en een enorme snor. 

31 juli is nog vrij. “Wilt u een normale, lange of korte plechtigheid?” Hierover hebben we niet nagedacht. We kijken elkaar aan en zeggen gelijktijdig: “Kort!” We reserveren de Wim T. Schipperszaal en staan weer buiten. We geven elkaar een zoen en gaan met vlinders in de buik naar het werk. Het stelde niets voor, maar alles voelt anders.

We nodigen familie en enkele vrienden als getuigen uit, kopen met ouders kleding en regelen een rondvaartboot. Al snel is het onze nationale feestdag. Ook deze dag lopen we naar de Stopera, nu met een bonter gezelschap. Broer Paul is kwijt gelopen, dus die hopen we bij de Stopera te treffen. Broer Frans, de fotograaf moest nog gauw uit zijn bed worden getrommeld. Hij was na de vrijgezellenavond alleen nog doorgegaan. Zus Marlies was nog onderweg. Zij stond vast in de file.

Eenmaal in de Wim T. Schipperszaal volgt een korte bijeenkomst. Binnen 10 minuten zijn we buiten! Dat is nu weer jammer. Niet dat we zo van die plechtigheid houden, maar de inrichting van de zaal was zo verrassend dat we ogen te kort kwamen. Stoelen en kasten andersom, knuffelpilaren, een draaiend paneel om te tekenen. Buiten stonden neefjes en nichtjes met rijst. Helaas mocht neef Gijs niet met aardappelen gooien (dat is toch ook eten!). We hebben er met ons gezelschap een mooie dag van gemaakt. Trouwen is leuk!

Normaal gesproken kijken we ieder jaar terug op het jaar en vervolgens tekenen we bij voor een nieuw jaar. Ik denk dat ik nu, na tweeëntwintig jaar, de verdubbelaar inzet.