spanjereis

“Jou moet ik hebben”, zegt een moeder op het schoolplein tegen me. Ze legt uit wie ze is en begint: “Jij bent kleurrijk, niet standaard, in voor een geintje, je kan zingen en volgens mij vind je toneelspelen leuk.” Ik ben verbaasd. De eerste drie zijn waar, ik denk ook dat ik redelijk kan zing, maar over toneelspelen heb ik nog nooit in mijn leven nagedacht. Ze legt uit over wat voor rol het gaat en voor ik het weet heb ik toegezegd dat ik de volgende repetitie aanwezig ben en één keer kom kijken.
Ik word voorgesteld met: “Dit is hem dan.” Ze rekenen op mij.  Het is een leuke club mensen en het is inderdaad een leuk stuk en met een kleine, leuke rol voor mij. Dat ik nooit gespeeld heb vindt de regisseur geen probleem. “Als je mijn tips maar opvolgt.” Dus ik heb de rol. “Mag ik er nog over nadenken?”, vraag ik verbijsterd?

Natuurlijk neem ik de rol. Tijdens de repetities wordt er hard gewerkt en gelachen. De korte tekst uit mijn hoofd leren vind ik moeilijk. De twee liedjes die ik mag zingen gaan steeds beter. Het is inderdaad handig voor de rol dat ze zuiver worden gezongen. Het kostuum wordt hilarisch. Ik krijg een glimmende jurk aan, een opgepimpte lampenkap op mijn hoofd en of ik mijn skates aan wil doen. Uiteindelijk spelen we het stuk zo n vijfentwintig keer. Wat een debuut!

Wat was mijn rol? Ik werd de Paradijsvogel (omgedoopt tot Spanjereisvogel) uit het boek De Griezels van Roald Dahl. En ja, het staat voor eeuwig op het internet.
Aangezien mijn  tekstbehandeling het niet ging worden, ben ik met toneelspelen na een paar jaar gestopt. Zingen doe ik nog steeds.

Voor de liefhebbers:

http://www.youtube.com/watch?v=MkRbKKybOZE   Spanjereislied 

http://www.youtube.com/watch?v=9ewHX0MIKso   Vlieg op