dichtbij

Fee loopt deze zomer 9 weken stage in Frankrijk. Een goede keuze. Het leven gaat namelijk gewoon door. We doen ons best om contact met elkaar te houden, maar erg veel is dat nu ook weer niet. Ze is er erg druk. Ze geeft dagelijks een soort van voorstelling, maakt voorstellingen en dansjes met kinderen en moet zien te overleven. Aan de foto’s op facebook te zien lukt dit best goed, ook gezien de tijd dat die dingen gepost worden (vaak midden in de nacht). 

Als achttienjarige maakt ze heel wat mee en is ze vooral bezig het leven te ontdekken. Uitgaan, vriendjes, plezier en ruzie maken met vrienden en te weinig slapen. En soms, waarschijnlijk vaker dan ik denk, denkt ze aan het thuisfront. Ze heeft dan last van heimwee, wil mij graag spreken, spreekt mijn voicemail in als ik de telefoon niet opneem of zet een bericht en/of gedicht op facebook. Zo n gedicht zegt dan zoveel, dat het echt niet uitmaakt of ze naast me zit of ver weg is.

Dit gedichtje mocht ik van haar publiceren. Ai, het komt wel binnen.

Beetje bij beetje

“Alles leek geweldig, maar beetje bij beetje veranderde dat.
Alles leek een goed bestaan, maar beetje bij beetje veranderde dat.
Alle hoop leek sprankelend, maar beetje bij beetje verdween dat.
Alle boosheden waren zo sterk, maar beetje bij beetje verdween dat

Jij verdwijnt beetje bij beetje.
Een klein beetje in mijn gedachten,
een beetje in mijn hart,
een beetje uit mijn leven.”